U bent hier: Marjanka.nl/ Magie- Bijgeloof / zonsverduistering
menu (bij) geloof
Inleiding // Getallen // Vrijdag de 13de // Halloween// Yule-Joel-kerst // Cultuur-gebonden// Vloek-verwensing // Zon verduistering // Sport // Allerlei // Dieren//Bijgeloof over de zonsverduistering
In de vorige eeuwen werd verondersteld dat
zonsverduisteringen invloed zouden hebben op het weer.
De duur van een zonsverduistering zou verband houden met
de duur regenperiodes. Ook het tijdstip van de
verduistering zou van belang zijn: een zonsverduistering
in het voorjaar zou bijvoorbeeld gunstig zijn voor
oogsten in verschillende landen.
Bij een eclips in 2136 voor Christus dachten ze in China dat de
zon een aanval te duchten had van een grote onzichtbare
draak. Door veel kabaal te maken (op trommels slaan,
pijlen in de lucht schieten etc.) kon men de draak
verjagen en het daglicht herstellen. Toen de eclips
plaatsvond, was de keizer volledig onvoorbereid.
Alhoewel de zon toch terug te voorschijn kwam, was de
keizer zeer vertoornd en beval de onthoofding van de
astronomen!
Ook op het Indonesische eiland Java is het tijdens een eclips
gebruikelijk om flink lawaai te maken.
Verscheidene legendes maken melding van draken die de Zon
verslinden. Hierbij werd de bevolking aangeraden om de
draak te verdrijven aan de hand van enorm veel lawaai.
De Japanners gingen zo ver dat ze hun waterputten afdekten gedurende
verduisteringen uit schrik dat druppels van een giftige
vloeistof erin zouden vallen.
In de zeventiende eeuw werd de zon als hier ook als een moeder van de aarde gezien. Zij zorgde voor het licht, voor de gewasgroei; voor het leven. Toen de maan in 1674 voor de zon schoof, begon iedereen dan ook intens te bidden en een hels lawaai te maken. Dat laatste om de boosdoeners, de kwade krachten, te verjagen."
In Zuid-Amerika hebben de mythen en legenden
over de zonsverduistering doorgaans een seksuele lading.
Voor veel inheemse volkeren staat een eclips symbool
voor de - al dan niet incestueuze - geslachtsgemeenschap
tussen de zon en de maan. Volgens de Anus, het vier na
grootste inheemse volk in Venezuela, lopen zwangere
vrouwen tijdens zo'n samensmelting kans dat de maan hun
ongeborene wegkaapt.
Veel Afrikanen zijn bang voor de zonsverduistering. Anders dan in
het Westen is de eclips in Afrika geen fascinerend
natuurverschijnsel. Integendeel. Op het moment dat de
zon zich aan het zicht onttrekt, duiken er umnyanma
(kwade geesten) op. De Zoeloes hebben het tot op de dag
van vandaag over de 'Dag van de dode maan'. Het is
volgens de Afrikaanse stam op zo'n dag onverantwoord
belangrijke beslissingen te nemen.
Onheilsprofeten grijpen een eclips aan om allerlei rampen te
voorspellen,volgens diverse van deze "profeten" zou deze
zonsverduistering het einde van de wereld inluiden.
Ook in de Middeleeuwen dacht men bij totale
zonsverduisteringen meermaals dat het einde van de wereld nabij was
.
Gedurende de eclips van 16 juni 1406 in
Frankrijk schuilden massa's mensen in de kerken.
Tijdens de 16de eeuw dacht men in Frankrijk dat de Zon verliefd was
op de Maan en dat ze miljoenen sterren voortbrachten
tijdens hun ontmoetingen (een eclips).
Een variatie hierop vinden we bij de Wayuu-indianen in
Venezuela. Die denken dat zon en maan het tijdens een
eclips met elkaar doen. Tijdens hun liefdesdaad willen
ze niet gestoord worden, en daarom wordt het zo donker..
Uit de oude Griekse en Romeinse geschiedenis, zijn tal van verhalen
bekent over zonsverduisteringen. "Toen Anaxagoras, een
goede vriend van de Atheense staatsman Pericles, in de
vijfde eeuw voor Christus verklaarde dat de zon een
'vurige steenklomp' was, pikte de bevolking dat niet. De
eerstgenoemde die zijn tijd ver vooruit was werd
verbannen, de tweede aangeklaagd wegens laster van de
goden."
De inhoud van deze site is uitsluitend bedoeld voor informatieve doeleinden. De informatie dient niet te worden opgevat als medisch advies.
Contact via:
gastenboek
Delen